दर्याच्या रेवेत बोटानी खेळत खेळत
ध्यान नासतना ती विचित्र चित्रां काडत
हांव तुज्याच विचारानी बुडील्लो
हांव तुज्याच विचारानी शेणील्लो

हय..आमी त्याच जाग्यार बसून
एका मेकाक घटृ दसून
मोगाच्या ओलसाणेची ऊत्रां बदली केल्ली
जगपा मरपाची वचनां दिल्ली
वांगडाच वचनांचो भार सांबाळप
असोच न्ही ह्या जगाचो कायदो
ना जाल्यार किते ह्या सगळ्याचो फायदो?

तुज्या काळजांच्या ठोक्यांनी
आयकतालो हांव म्हजे नांव
त्याच कानांचेर आता जाल्यात कितलेशेच घाव
तुज्या आवडत्या रुखांच्या सावळेत
आता न्हीद येना काशीच
वाऱ्यान घुस्पिल्ली ताजी पानां
तूकाच हांगा थंय आसतात सोदीत
त्या पानांक हांव किते म्हणून सांगू
म्हाज्या मनांतली व्यथा
कशी तांचेर ओवाळ्ळू

तु गेले सगळे सोडून
म्हाका एकटोच हांगा सोडून
कित्याक म्हणून गेले तु म्हाका एकटो सोडून?

ह्याच दर्याच्या रेवेत...आमच्या मोगाच्या सेवेत
आयकत तुज्या त्या रुखाच्या पानांचे गायन
आता एकटो एकसुरोच मनयता हांव आमचो वेलेंटायन

तुज्या दोळयांत म्हाका म्हजे काळीज दिसले
म्हजे कडल्यान केन्ना चोरले ते म्हाकाच समजूना

तुज्या गोपान हांव सगळे विसरलो
वेळ - काळ किते ते म्हाकाच खबर ना


मोगाची उतरां ओठांर हाडपाची गरजूच पडूना
मोगाची उतरां ओठांर हाडपाची गरजूच पडूना 

व्याकुलता

तुज्या तोणार एक प्रश्न पडला
हे ज्युस्त जाणा हांव
तु म्हाका कायच विचारना
पुण वाचता हांव तुज्या मूखामळीचे भाव

तुजे दोळे खूब किते सांगतात
सगळे समजूक शकना हांव
आपा लिपा खेळपी ती दुकां
म्हज्या काळजार घालतात घाव

तुज्या ओठांचो तो थरथर
तुज्या बोटानी घुस्पिल्लो पदर
कितलेय शीतळ वारे व्हांवू
तुज्या सावळेनूय जळता हांव

हांसऱ्या तोणा फाटली ती व्यथा
ती व्याकुलता फक्त म्हाकाच फाव
कोणाक दाखोव आनी कोणाक नाका
देवाचो हो कसलो कुसको डाव

भिता मन म्हजे सामके पिशे
कित्याक ते फक्त जाणा हांव
तु आनी जी करता अपेक्षा
तु फक्त उतर सोदीत राव...सोदीत राव