जिवीताची सांज ताजी आयल्या खरी
आता तरी ताका जगुनी आपल्या परी

दुसऱ्यांचीं मनां राखपाक इतलो गुंतलो
स्वताचे अस्तित्व कितें तेच विसरलो
तुमच्यां ऊतरांक मान दिवपाक तो शेणलो
आपलीच ऊमेद जोत्यां वरी झरयत गेलो

तुमकां दिसता हाका जाय तसो घुवडांवया
भिजुड लेखून लोकां कडेन सोपो करून दिवया
कितेंय केल्यार हो कांयच तर म्हण्णा
गोणसा बैला सारखो मान हालोवपा सोडना

कितले म्हणून ताजें पाशियेंस तुमीं पळयतलें
ताजो स्फोट जातलो तेन्ना तुमकां झेलतलें?
नम्रपणाचो फायदो घेवप कोणाक सोबना
आक्रोश जावून भायर सरलो की कोणाक पचना

ताणें तुमचे सगळें केलें, कशें विसरलें?
मान दिल्यार परत मेळटा, हे कशें विसरलें?
मनीसपणाचें शिक्षण खंयच मेळणां
मोंव दिसता थंय खणटा तो कोणाचोच जायना