काळखाचे पांघरूण घेऊन हांव त्या घरा भितर सरलो
घोयरावांचेर हात फेरीत पावल फुडे घालीत गेलो
कित्ल्यो मावल्यो म्हजेर चाडल्यो कित्ल्यांक हांवे चिड्डील्यो
भिना भिना म्हणता खरो.. आंगार मात घाम शेळो

पुनवेची रात जरी....डोळ्यामुखर पडला काळोख
उजव्या हाताक दाव्या बोटांची पटना जाल्या वळख
आनी फुडे सरलो तेन्ना अकस्मात कोणे मारले उलें
हड्डे इतल्या मोट्यान वाजले, काना पड्डे फुटपा उरले

स्वताचे बिंब पळोवन इत्लो पुण हांव कित्याक भिलो
आनी म्हजीच सावली म्हाका अशी कित्याक मारता उलो
खंय असा हांव, किते काय करता हांगा
उतराची वाट पळयत, मिनटांची जाली वरां

खंयच्यान तरी खाचितल्यान आयलें हळूच ल्हानशे किरण
खानार म्हज्या ल्हवू हात, दोळ्यात म्हज्या नजर मेळोवन
कायच ऊलयनास्तना सगळे शांत जाले खीणान
हळू हळू पसरुंक लागली ऊजवाडाची व्हडली किरणां

मनाचो खेळ सगळो, मनाभीतर सगळो खेळ्ळो
अंधारातली कुपां काडपाक एक ल्हानशें किरण पुरो
काळोख सगळो गेलो पोळुन, आशेक दिवून जागो मनात
काळोख सगळो गेलो पोळुन, आशेक दिवून जागो मनात